طب سنتی

طب سنتی، طبی کل نگراست و به انسان فقط از بعد مادی نمی نگرد بلکه به ابعاد دیگر وجود او  نیز توجه دارد.

در این دیدگاه حفظ سلامت مقدم بر درمان است و توجه به روش زندگی و تامین هوای سالم، تغذیه درست، فعالیت کافی، استراحت به اندازه و تعادل روحی ـ روانی شعار طب سنتی ایرانی است و برای رسیدن به این مقصود، از روشهای زیر بهره میگیرد :

• تشخیص بیماریها وطبع افراد
• اصول پیشگیری وبهداشتی
• اصول تغذیه
• اصول درمان که شامل تجویز داروهای گیاهی ، انواع کارهای یداوی (انواع بادکشهای گرم وسرد،حجامت تر، فصد،دلک وغمز،انواع ماساژ، زالودرمانی،طب فشاری و…..)

اصول طبابت در طب سنتی بر اساس چهار طبیعت مزاج انسان یا اخلاط اربعه استوار است که بر اساس سردی و گرمی و خشکی و رطوبت مزاج و با توجه به مشخصات فرد بیمار ،درمان انجام می شود.
این چهار طبیعت عبارتند از:

1. بلغم
2. صفرا
3. سودا
4. دم

طب سنتی ایران تقریبا قدمت 3000 ساله دارد و کتابهای سنتی افرادی چون ابن سینا و ذکریای رازی، قریب به 500 سال است که در دانشگاههای اروپایی و آسیایی توسط اساتید تدریس می‏شود. پیشگیری از بیماریها در طب سنتی به روش زندگی صحیح است، یعنی افراد باید تغذیه ای متناسب با مزاج و مشخصات خود داشته باشند.

این طب معتقد است که هر انسانی باید با توجه به طبیعت مزاج یا ارگانیسم بدنش در مصرف غذاهای سرد یا گرم اعتدال داشته باشد، تا دچار عوارض گوارشی و به دنبال آن عوارض سیستمیک نشود .